Αν υπάρχει κάτι που κρατώ από αυτή την εβδομάδα είναι ο ενθουσιασμός που ένιωσα παρακολουθώντας δύο παραγωγές διαφορετικές μεταξύ τους, και οι δύο όμως “κεντημένες” άψογα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια από τους δημιουργούς τους.
Respect για όσους ονειρεύονται το αλλιώτικο και επενδύουν την ψυχή τους σε αυτό.
Η Αθηνά Ματίς, το δημιουργικό μυαλό πίσω από την ιδέα που λέγεται PlanB Trends, στο πρόσφατο event με concept “Tradition” ( photo: Alexandros Botonakis)
Το όνομά της μου ήταν γνωστό από τις (ένδοξες) εποχές που άνθιζαν τα περιοδικά όμως μόλις λίγους μήνες πριν γνωριστήκαμε προσωπικά και βρεθήκαμε να ταιριάζουμε σε πολλά. Η Αθηνά Ματίς είναι ένα πλάσμα χαρισματικό, που “αναπνέει” αισθητική και που την υπηρετεί χωρίς εκπτώσεις – και αυτό το τελευταίο, είναι που εκτιμώ απεριόριστα. Είναι η μοναδική Ελληνίδα που συμμετέχει στην διεθνή επιτροπή η οποία δίνει το στίγμα των τάσεων που έρχονται (τα trends δεν προκύπτουν καθόλου τυχαία) και αυτή τη βαθιά γνώση της πάνω στις τάσεις, τη μόδα και το design βρήκε έναν ιδιαίτερο τρόπο να την διοχετεύει στο κοινό που διψάει να μάθει: το planB Trends είναι ένα event στημένο κάθε φορά πάνω σε ένα διαφορετικό θέμα, ένας αριστουργηματικός συνδυασμός “πρωταγωνιστών”, σεναρίου, εικόνας, μουσικής, ένα θέαμα υψηλών προδιαγραφών, με εκλεπτυσμένη αισθητική. Στο τελευταίο planB, η Αθηνά έστησε ένα show πάνω στην “Παράδοση” μια που θα δούμε έντονα την επιστροφή σε αυτήν το επόμενο διάστημα. Εκλεκτοί παραγωγοί που υπηρετούν την παράδοση με επιμονή (ανάμεσά τους ο Σαρήμπογιας, η Αύρα Πανουσοπούλου με τις φανταστικές μαρμελάδες Γιάμ, η εμβληματική Στάνη κ.α.), εκπληκτικά outfits με έντονα τα φολκλόρ στοιχεία, ο Alex Kavvadias στην υπέροχη συνεργασία του με τον Ψαραντώνη, νέα ταλέντα στο fashion design- όλα αυτά πέρασαν σαν παραμύθι μπροστά από τα μάτια μας, ένα παραμύθι στημένο στη Βαρβάκειο που γέμισε τα μάτια μας ομορφιά, γνώση και μας συνέδεσε όλους όσους βρεθηκαμε εκεί με μια αόρατη κλωστή. Ανυπομονώ για το επόμενο.
Στο Deros The Shop συναντήθηκαν δύο κορυφαίοι “δεξιοτέχνες”: ο οίκος Baccarat και το Κτήμα Κυρ-Γιάννη, καθώς και οι δύο πιστεύουν ότι “In Vino Veritas”. Ο πρώτος, υπογράφει την Chateau Baccarat, μια υπέροχη συλλογή από ποτήρια κρασιού ειδικά μελετημένη στον σχεδιασμό ώστε να απογειώνει την απόλαυση των premium κρασιών (για τα κρύσταλλα Baccarat δεν χρειάζονται συστάσεις, για τον σχεδιασμό ρίξε μια ματιά στην “ανατομία” του wine glass και θα διαπιστώσεις γιατί είναι τόσο σημαντική η επιλογή του ποτηριού που απολαμβάνεις το κρασί σου). Το Κτήμα Κυρ-Γιάννη έφερε στα ποτήρια μας το Πάλπο, το Chardonnay από το ομώνυμο αμπελοτόπι στην περιοχή του Αμυνταίου, ένα από τα πιο κομψά και εκλεπτυσμένα κρασιά περιορισμένης παραγωγής που παράγονται στην Ελλάδα. Ήταν η πρώτη φορά που επισκέφθηκα το κατάστημα και η ομορφιά που φιλοξενεί σε κάνει να μη θέλεις να φύγεις- όσο για το Πάλπο, είναι από την πρώτη στιγμή ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μου ελληνικά κρασιά.
Εδώ και ένα μήνα, κάθε βράδυ, χρησιμοποιώ το νέο Gentle Peel Detoxifying Foam από τη σειρά 365 Skin Repair της Lancaster– ένα διαφορετικό προϊόν καθαρισμού το οποίο η εταιρεία δημιούργησε για την βραδινή ιεροτελεστία φροντίδας. Αυτός ο αφρός έρχεται μετά το ντεμακιγιάζ για να αφαιρέσει τα υπολείμματα του προϊόντος, τους ρύπους και τις τοξίνες και αυτό το αισθάνεσαι άμεσα στην επιδερμίδα: αφήνεις τον αφρό να δράσει για 30 δευτερόλεπτα και νιώθεις μια γλυκιά ζεστασιά στο πρόσωπο. Αυτή είναι η αποτοξινωτική του δράση που οφείλεται σε μια τεχνολογία ήπιας απολέπισης με 3 ενεργά συστατικά: σαλικυλικό οξύ, εκχύλισμα από ανανά πλούσιο σε απολεπιστικά ένζυμα και εκχύλισμα από ιβίσκο, ένα φυσικό AHA οξύ, που απολεπίζει φυσικά και απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα. Θα πω απλά πως πραγματικά μετά τη χρήση του αισθάνεσαι την επιδερμίδα σου απόλυτα καθαρή, δροσερή και αποτοξινωμένη. Έχω εθιστεί τόσο, που το χρησιμοποιώ και το πρωί.
“… Και ξαφνικά παρουσιάστηκε η ανάμνηση. Αυτή η γεύση ήταν η γεύση του μικρού κομματιού της μαντλέν που την Κυριακή το πρωί στο Κομπραί (τη μέρα εκείνη δεν έβγαινα πριν απ’ την ώρα της λειτουργίας) μου πρόσφερε η θεία μου η Λεονί, όταν πήγαινα να της πω καλημέρα στο δωμάτιό της, αφού πρώτα το βουτούσε στο τσάι ή στο φλαμούρι της. Η όψη της μικρής μαντλέν δεν μου ’χε θυμίσει τίποτα πριν να τη γευτώ• ίσως γιατί, έχοντας δει συχνά από τότε μικρές μαντλέν, χωρίς όμως να τις δοκιμάσω, πάνω στα ράφια των ζαχαροπλαστείων, η εικόνα τους είχε εγκαταλείψει εκείνες τις μέρες του Κομπραί για να δεθεί μ’ άλλες πιο πρόσφατες, ίσως γιατί, απ’ αυτές τις αναμνήσεις τις εγκαταλειμμένες τόσον καιρό έξω απ’ τη μνήμη, δεν επιζούσε τίποτα, όλα είχαν διαλυθεί• οι μορφές -κι αυτή ακόμα του μικρού κοχυλιού της ζαχαροπλαστικής, τόσο στρουμπουλά αισθησιακού κάτω απ’ τις αυστηρές κι ευλαβικές πτυχές του- είχαν διαλυθεί ή, κοιμισμένες, είχαν χάσει τη δύναμη της επέκτασης που θα τους επέτρεπε να ξαναδεθούν με τη συνείδηση” (Μαρσέλ Προυστ, Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο, Μετάφραση Παύλος Ζάννας, Εκδόσεις Εστία)
Οι 3 δημιουργοί της diptyque είχαν ένα οίκημα στη Νορμανδία, γνωστό ως “Les Lilas”. Όταν έμαθαν ότι κάποτε ήταν το ταχυδρομείο που χρησιμοποιούσε ο Μαρσέλ Προυστ για να στέλνει τις επιστολές του, τότε γεννήθηκε η ιδέα μιας ευωδιάς ντελικάτης και αγαπημένης. Ελαφριά, βουτυράτη, αφράτη, με νύξεις από λεμόνι, σαν αυτή που σε τραβάει από τη μύτη όταν περνάς έξω από το διάσημο Maison Cazelle. Η μυρωδιά του νέου κεριού La Madeleine της diptyque “χτυπάει” στους γευστικούς κάλυκες, πλημμυρίζει το χώρο με μια γλυκιά, comforting αύρα – ένα ακόμα μικρό αριστούργημα που φιλοξενείται μέσα σε χειροποίητη πορσελάνη (θα το βρεις στα attica)
Δεν διαθέτω τη γνώση να γράψω κριτική για το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” που ανεβαίνει στο Πάνθεον. Γνωρίζω όμως πως ενώ έφτασα με συγκρατημένες προσδοκίες, έφυγα με το συναίσθημα να πάλλεται από τον τραγικό έρωτα των δύο εφήβων- θυσία στον παραλογισμό των μεγάλων, και με τη σκέψη πως θα έβλεπα ευχαρίστως άλλη μία φορά την παράσταση, σίγουρη πως έχω χάσει λεπτομέρειες από τον αντιστικτικό τρόπο με τον οποίο δούλεψε ο Δημήτρης Λιγνάδης το έργο. Ο Γιάννης Τσουμαράκης και η Δανάη Βασιλοπούλου, οι δύο έφηβοι ηθοποιοί που ενσαρκώνουν τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, δικαιώνουν με την ερμηνεία τους – σε βαθμό συγκινητικό- την τολμηρή επιλογή του Λιγνάδη, ο Στάθης Ψάλτης στο ρόλο της Νένας, της παραμάνας της Ιουλιέτας, είναι εκπληκτικός, ο Δημήτρης Πιατάς ένας απολαυστικός πάτερ Λαυρέντιος, η Ελισάβετ Μουτάφη ως υστερική μάνα της Ιουλιέτας κρατά τις δύσκολες ισορροπίες ενώ ο Δημήτρης Λιγνάδης εμφανίζεται στο ρόλο του στιβαρού Πρίγκιπα της Βερόνας. Ο Διονύσης Καψάλης έχει αποδόσει με τρυφερότητα το κείμενο και με ροή που δεν κουράζει (ενδιάμεσα παρεμβάλλονται αποσπάσματα από Ελύτη και Σοφοκλή), τα σκηνικά και τα κουστούμια υπογράφει ο Απόλλωνας Παπαθεοχάρης, τη μουσική επιμελείται ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος και την κίνηση η Πωλίν Ούγκε.
Cover photo: Alexandros Botonakis
No Comments