5+1 πράγματα που μας λείπουν από τη ζωή στο πατρικό

Μπορεί να πετάγεσαι στα γρήγορα το πρωί, στο δρόμο προς το γραφείο, για να αφήσεις ένα λογαριασμό που έχει λήξει από μέρες, αλλά δεν προλάβαινες με τίποτα να τον πληρώσεις. Ή να χτυπάς το κουδούνι Κυριακή μεσημέρι, σίγουρη ότι όλοι οι υπόλοιποι έχουν ήδη καθίσει στο τραπέζι. Μα δεν πειράζει, γιατί ξέρεις ότι εδώ είσαι πάντα ευπρόσδεκτη, όσο αργά κι αν έρθεις, μέρα ή νύχτα. Ξέρεις ότι στο πατρικό σου σε περιμένει μια μεγάλη αγκαλιά, που άνοιξε για σένα πολλά χρόνια πριν κι έμεινε για πάντα ανοιχτή, ακόμα κι όταν διέσχισες το κατώφλι φορτωμένη με την τελευταία κούτα της μετακόμισης.

Γιατί το πατρικό σου είναι και θα είναι για πάντα το καταφύγιό σου, εκεί που ξέρεις ότι μπορείς να επιστρέφεις ξανά και ξανά, για να πάρεις μια γερή δόση αγάπης, αποδοχής κι ασφάλειας.

Μπορεί να το άφησες γιατί τότε η θέλησή σου να ενηλικιωθείς και ν’ ανοίξεις τα φτερά σου σε έκανε να νιώθεις ότι τα όριά του παραήταν στενά για τα όνειρά σου, αλλά πλέον κάθε επίσκεψη στο σπίτι που μεγάλωσες ξυπνά μέσα σου μια γλυκιά νοσταλγία.

 

Να τα 5+1 πράγματα που μας λείπουν από εκείνα τα χρόνια (και που όσο μεγαλώνουμε τα σκεφτόμαστε όλο και πιο συχνά):

 

1.    Η σιγουριά ότι ήταν πάντα κάποιος εκεί όταν και αν το ήθελες 

Μπορεί όσο έμενες εκεί να κλεινόσουν στο δωμάτιό σου για ώρες (και όσο περνούσαν τα χρόνια αυτές οι ώρες όλο και αυξάνονταν…), αλλά ήξερες πως αρκούσαν μερικά βήματα για να ανοίξεις την πόρτα και να βρεθείς με κάποιον άνθρωπο που ήταν πάντα πρόθυμος να μοιραστεί τα μικρά και τα μεγάλα κάθε μέρας, να σε αγκαλιάσει ζεστά, να σε καθησυχάσει πως όλα θα πάνε καλά. Δεν είναι το ίδιο με το Skype, ούτε τα αγχωμένα τηλέφωνα στην κολλητή σου…

 

2.    Τα βιβλία των σχολικών χρόνων – ίσως όχι το διάβασμα αλλά οι αναμνήσεις που κλείνουν στις σελίδες τους…

Φεύγοντας πήρες μαζί σου τα ρούχα και τα παπούτσια σου, μερικά διακοσμητικά, ίσως και κάποιο έπιπλο, άντε και κάποιες παλιές φωτογραφίες. Μα στο σπίτι της ενήλικης ζωής, δεν υπήρχε -νόμιζες τότε- χώρος για όλα εκείνα τα βιβλία που είχες κρατήσει από το σχολείο. Κι όμως, σήμερα που επιστρέφεις στο πατρικό σου για ένα κυριακάτικο τραπέζι, γλιστράς αθόρυβα στο παλιό σου δωμάτιο και ξεφυλλίζεις το βιβλίο της ιστορίας της Β’ Λυκείου, για να ανακαλύψεις μέσα του ρητά, στίχους από τραγούδια και αφηρημένα σχέδια που έκανες ονειροπολώντας την ώρα του μαθήματος. Και για μερικές στιγμές, όλα όσα σε απασχολούν σήμερα απλά εξαφανίζονται μέσα στη γλυκιά δύνη της ανεμελιάς εκείνων των χρόνων…

 

3.    Το… αυτοκαθαριζόμενο μπάνιο – και μαζί μ’ αυτό τα πλυμένα ρούχα, τα σιδερωμένα σεντόνια, το στρωμένο κρεβάτι, τα τακτοποιημένα συρτάρια…

Τότε ήταν όλα δεδομένα. Οι πετσέτες απλώνονταν με μαγικό τρόπο κι ήταν πάντα στεγνές στο μπάνιο, οι καθρέφτες καθαρίζονταν αυτόματα από τους υδρατμούς για να βαφτείς μετά το ντους, τα ρούχα απλά τακτοποιούνταν στα συρτάρια διπλωμένα και σιδερωμένα, αφήνοντάς σου όλη την ελευθερία χρόνου να ασχοληθείς με πιο «σημαντικά» πράγματα. Τώρα, που για όλα αυτά πρέπει να φροντίσεις μόνη σου, συχνά τα τωρινά σημαντικά μένουν πίσω. Και δυστυχώς, το τελευταίο σημαντικό που προλαβαίνεις να φροντίσεις, είσαι εσύ… Τιμή και δόξα στις λίστες και το πρόγραμμα που χρειάζεται να στριμωχτεί γερά για να χωρέσει, εκτός από υποχρεώσεις, όσα μας δίνουν χαρά: τα μαθήματα ζούμπα, έναν καφέ με την κολλητή, μια βόλτα στα μαγαζιά για αποσυμπίεση από την καθημερινότητα…

 

4.     Τότε όλα διορθώνονταν μαγικά

Στο πατρικό ο θερμοστάτης ποτέ δεν χαλούσε, το πλυντήριο ρούχων επίσης, οι λάμπες άλλαζαν μόνες τους, το σιφόνι στο ντους ποτέ δεν μπλόκαρε από τούφες μαλλιών… Αργότερα συνειδητοποιείς πως όχι απλά χαλάνε, αλλά χαλάνε συχνά, και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις – αν δεν έχεις μάθει να αλλάζεις μια λάμπα – είναι να έχεις φροντίσει να καταχωρήσεις στα emergency calls το τηλέφωνο του ειδικού που θα έρθει ως από μηχανής θεός να σε σώσει από τον πανικό.

 

5.    Το πρωινό ξύπνημα της μαμάς

Είτε είχες να δώσεις μάθημα στις 9 είτε να προλάβεις το καράβι στον Πειραιά, το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να της πεις την ώρα που έπρεπε να ξυπνήσεις. Κι εκείνη ερχόταν και σου μιλούσε, ξανά και ξανά, όσες φορές χρειαζόταν, μέχρι να σηκωθείς. Και, το καλύτερο; Το πρωινό σε περίμενε έτοιμο στο τραπέζι! Τώρα, ξυπνάς από ένα ψυχρό ξυπνητήρι (που μισείς θανάσιμα), το πρωινό σου είναι ένας βιαστικός καφές – και ίσως βρίσκεσαι να ετοιμάζεις εσύ το πρωινό μιας οικογένειας…

 

+1

Το φαγητό της μαμάς

Ακόμα κι αν δεν ήταν το αγαπημένο σου, ήταν πάντα ζεστό, υγιεινό, έτοιμο πριν ακόμα νιώσεις υποψία πείνας -και ναι- ήταν πάντα πιο νόστιμο, χωρίς (σχεδόν) ποτέ να του λείπει τίποτα. Τώρα, μπορεί μερικά πρωινά να βρίσκεις το χρόνο να ετοιμάσεις κάτι για το γραφείο  (αν και εφόσον έχεις οργανώσει σωστά τα ψώνια την προηγούμενη) και ίσως το εστιατόριο της δουλειάς να φτιάχνει αξιοπρεπή γεύματα, αλλά το σπιτικό φαγητό, αυτό που η μυρωδιά του σε αγκαλιάζει στοργικά μόλις μπεις στο σπίτι, είναι από τα πρώτα πράγματα που σου λείπουν όταν μετακομίζεις από το πατρικό.

Και είναι λογικό, αφού πλέον δεν υπάρχει χρόνος να κάνεις όλη αυτή την ιεροτελεστία προετοιμασίας και μαγειρέματος που θυμάσαι τη μαμά σου να κάνει στην κουζίνα, με την τηλεόραση στη διαπασών για να της κρατάει παρέα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως θα πρέπει να περιμένεις το Κυριακάτικο τραπέζι στο πατρικό για να απολαύσεις κάποια από τα αγαπημένα σου φαγητά αφού υπάρχει η σειρά «Ας Μαγειρέψουμε» του Μπάρμπα-Στάθη, που είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε ανακαλύψει στο μαμαδίστικο φαγητό!

 

Από σπανακόρυζο μέχρι αρακά με αγκινάρες και από ρεβίθια μέχρι μπριάμ, δεν έχεις παρά να ακούσεις τι τραβάει η όρεξή σου και να φτιάξεις το πιάτο που πεθύμησες με τον πιο εύκολο τρόπο.

 

Ναι, μπορεί να σου λείπει η ζωή στο πατρικό όμως να που το σπίτι σου μυρίζει φαγάκι όπως τότε που τα ετοίμαζε όλα η μαμά, με όλη της την αγάπη και την φροντίδα!