«Τί αφθονία, τι δέντρα φορτωμένα καρπό, τί μακαριότητα! …τα πάντα έλιωναν και χάνουνταν μέσα στη νυσταλέα τούτη ναξιώτικη ευδαιμονία»… Έχοντας πρόσφατα επισκεφτεί τη Νάξο, έχοντας νιώσει τη μοναδική αίσθηση της «ναξιώτικης ευδαιμονίας» όπως την περιγράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο» και με την προοπτική ενός διαφορετικού χειμώνα να μας περιμένει, αναζήτησα ν’ αναβιώσω την ανεμελιά, τις αισθήσεις και τα αιθέρια αρώματα που θα με ταξιδέψουν νοερά πίσω στο καλοκαίρι μου στο νησί. Σε στιγμές με συμπυκνωμένη ομορφιά και δύναμη, λουσμένες στο άπλετο κυκλαδίτικο φως -η ανάμνησή του, εξάλλου, και μόνο είναι ικανή να διαλύσει κάθε σκοτεινή σκέψη και συννεφιά.
